Bugün faşizm denildiğinde hepimizin aklına aynı şeyler gelir. Baskıcı, kırıp geçiren bir kötülük sembolü… Peki bunun gerçekte ne olduğunu hiç merak ettik mi? Siyaset Biliminin en ilgi duyduğu kavramlardan biri olan Faşizm, Latince "fasces" kelimesinden uyarlanmıştır. Fasces ise demet anlamına gelir. Yani bildiğimiz bitki destesi. Romalılarda demet haline getirilmiş bir miktar çubuğun ortasına bir balta konulur ve bu baltalı çubuk topluluğu gücün simgesi olurmuş. Yani elinde fasces taşıyan güç bende havası atarmış. Bu sembol Romalılardan sonra birçok yerde ve zamanda da siyasi bir simge olarak kullanılagelmiştir. Birçok çubuktan oluşmasının sebebi gücün genişliğini, ortasındaki balta ise gücün korkunçluğunu ifade ediyor olsa gerek ki yaygın bir kullanımı olmuş. Nihayetinde ise 20. yüzyıl başındaki Mussolini İtalya'sında resmi bir siyasi alan bulmuştur.
Aslında çıkış noktası bugünkü kötü şöhretinin biraz uzağında olsa da çok fazla politize edilmiş olması onu siyasi bir yönetim biçimi haline getirmiştir. Bir yönetim biçimi olan faşizm herkesin devlet için yaşaması gerektiği mantığına dayanır. Yani aslolan, devletin koşulsuz ve sorgusuz devamıdır. Elinde fasces bulunduran bir anlamda sorgulanamaz yarı bir Tanrı özelliğindedir. Bu siyasi tutum ise faşizmin bugünkü kötü şöhretini fazlasıyla haketmesi içinde yeterlidir.
Şimdi gelgelelim asıl meseleye. Tarihin birçok noktasında görülen faşizm uygulamaları doğrultusunda, gücü elinde bulundurmak neden insanda böylesi bir kibre sebep olmuştur? Bunu inanın çok düşündüm. Ve vardığım sonuç şu olmuştur: Gücü eline alan kendisini halkın tamamının bir karışımı olarak görmüştür. Yani kendisini tüm yurttaşların bir toplamı olarak tanımlamıştır. Dolayısıyla onu sorgulamak ve hatta yok etmek yurttaşların tamamının yok oluşu olarak gördüğünden kendi varlığını halkın varlığıyla eş tutmuştur. Bu paralelde, her türlü eylemini halkın kendi rızasıyla ortaya çıktığını düşünmek gibi alternatif bir dünya kurmuştur kendisine(!) İşte var oluşuna atfettigi bu yücelik sayesinde kendisini suçsuz, günahsız bir seçilmiş insan olarak bilmiştir. Tıpkı Romalıların elindeki birliğin ve korkunun sembolü olan fasces onun elindeymiş gibi yaşayıp gitmiştir. Haliyle bu kadar pirüpak bir kişinin elinde bir demet faşizmin olması da kaçınılmazdı. Çünkü o, halkın bizatihi kendisi olduğundan alacağı tüm kararlar da sözüm ona tamamıyla halkın iyiliğineydi.
Sözü uzatmadan son olarak şunu diyeceğim: Avrupa'nın eski bir icadı olan faşizm sanılmasın ki bir gün yeniden ortaya çıkmayacak. Çok sevdiğim eski bir Türk atasözü der ki; ağaca çıkan keçinin dala bakan oğlağı olurmuş.
Kalın sağlıcakla...
Kalemine sağlık