Herkes bilir o malûm sözü... Fransız aydınlanmasının en büyük düşünürü ve benim de en saygı duyduğum filozoflardan biri olan René Descartes'ın, "Düşünüyorum o halde varım" sözünü. Kısaca, Descartes bu cümleyle, gerçeği sağda solda aramayın, kendinizde arayın; ve düşünen bir varlık olarak her şeyin üstesinden gelebilirsiniz demek istemiştir. Böylece tüm insanlığın kendine dönmesini dilemiştir. Yani doğruyu bulmanın tek yolunun insanın kendi aklından geçtiğini iddia etmiştir. Böylece geleneksel Hristiyan düşüncesi gücünü iyiden iyiye yitirmiş ve aklın hâkim olduğu bir medeniyet hayali kurulmuştur bir manada. İşte aydınlanma denilen şey tam olarak insanın gerçeğe ya da doğruya ulaşması için aklını kılavuz olarak görmesinden ibarettir. Tabi ki Descartes bir bilim insanı ve bir filozof olarak aydınlanmanın ateşine benzini dökmüştür dökmesine de ancak günümüzde bu önermenin pek de bir önemi kalmamıştır. Artık düşünen insan var olduğunu anlamaktan ziyade bir hiç olduğunu görmüştür maalesef ki. Neden mi? Çünkü düşünen insan yaşadığı hayatın bir tek kendisine ait olmadığını bilir; çünkü düşünen insan kendi zenginliği uğruna başkalarını yoksul bırakmanın ne denli insanlık dışı bir davranış olduğunun farkındadır; çünkü düşünen insan para denilen o rezil realite uğruna birilerinin yaltakçısı olmanın onursuzluk olduğunu bilir. Ve tüm bunları öğrenmiş olan düşünen insan yoksulluğu seçmek zorunda kalır. Ee yoksulluğu seçen biri de günümüzde insanların gözünde sadece bir HİÇ'tir!
Fakat sorsan hepimiz düşünen insanlarız. Akşama kadar düşünürüz mesela. Nasıl zengin olacağımızı düşünürüz; hangi yöntemi kullanarak zenginliğimizi artıracağımızı düşünürüz; ne yapsak da insanları menfaatlerimiz doğrultusunda inandırabilsek diye düşünürüz falan filan. Ve tüm bunları düşünen biz filozoflar kendimizi yere göğe sığdıramayız(!) Fakat iş bunlarla sınırlı kalmıyor ne yazık ki. Bir de toplum içinde sözüm ona hepimizden daha çok düşünen insanlar oluyor ki onların da zaten kim olduklarını söylememe gerek yok!!!
Kalın sefa ile...