BİRİCİK SEVDAMIZ: AŞİRETÇİLİK

Barış Ülker 2022 yılının ilk buluşmasında Aşiretçiliği yazdı.

BİRİCİK SEVDAMIZ: AŞİRETÇİLİK

Konu aşiretler olunca bir yazının yazarından beylik laflar beklenir normalde. İşte "21. yüzyılda aşiretler de neymiş?" Ya da "Cumhuriyetin olduğu yerde aşiretçilik mi olur?" falan filan diye tomarla ağdalı cümle kurulur. Tabi bunları oturduğun yerden sallamak kolaydır. Ne de olsa uzaklardan toplumu idealize etmek her zaman müşteri bulan bir iş olmuştur! Esasen çok samimi gelmemiştir bana bu laflar. Çünkü bu durumu şuna benzetiyorum: Denize nazır yalının balkonundan eline kahveni, sırtına röpteşambırını alıp, Tendürek Dağı'na yahut Süphan'a şiirler yazmak gibi. İyisi mi onlar bilmediği dağların şiirlerini yazmaya çalışsınlar, biz ise kendi hakikatlerimizi...

banner47
Gelgelim o hakikatlerin neler olduğuna. Hiç lafı eveleyip gevelemeyelim. Bizler gayet iyi biliriz ki, bizim coğrafyada mazallah bir kavgada yahut bir belada hasmın kim olduğundan ziyade kimlerden olduğu daha önemlidir. Herkes üstüne alınmasın ama "BAZILARIMIZ" eğer ki hasım olarak gördüğümüz kişi diş geçirebileceğimiz bir kesimdense ümüğüne çöküp iflahını keseriz. Ne var ki güç yetiremeyeceğimiz bir ailenin ya da bir aşiretin ferdiyse sulh yolunu bulmak için debelenip dururuz. Öyle ki, gücümüzün yetmediği kişiler karşısında ağzımızdan barış, dostluk ve hemşehrilik lafları eksik olmaz. Yani nobel barış ödülünün bir numaralı adayı oluruz(!) Fakat gözümüzün kestigi bir ailenin üyesiyse Uluslararası Ceza Mahkemesi'nde yargılanacak kadar döner gözümüz! Ya da yine bazılarımız geniş bir aşiretin ferdiysek kentin zaptiyesi gibi salınıp dururuz memlekette. İstediğimiz yerde istediğimiz tezgâhı açabileceğimizi düşünürüz. Öylesine güçlü hissederiz ki kendimizi her şey üzerinde hakkımız olduğuna inanırız. Hatta toplumun önemli bir kısmını da buna inandırırız. Mesela taziyelerimiz dolup taşar, düğünlerimizde insanlar sıraya girip elimizi sıkmak ve bir tebessümümüze nail olmak için paralar kendini(!) Bunları görünce iyice bir ayaklarımız yerden kesilir. Artık her ortamda bilsek de, bilmesek de edecek lafımız vardır! Camilerde en ön saflara rezervasyon yaptırmış gibi yerleşiriz, büyük adamların meclislerinde arzıendam eyleriz, memleketin en kıymetli yerlerinde mülk sahipleniriz falan filan… Bunları yaparız çünkü hakkımız olduğuna inandırmışızdır bir kez kendimizi. Ee ne de olsa o "bazılarımızın" ailesi köklü ve geniş bir ailedir! Bu yüzden memleket üzerinde geniş bir tasarruf hakkına sahibizdir(!)

İşte bizler, elitler ya da bir diğer adıyla seçkinler diye tarif ettiğimiz ve de toplum olarak pek de sevmediğimiz insan kesminden hep şikayetçiyizdir ya, aslında çoğumuz bu duyguda samimi değiliz. Büyük çoğunluğumuz yanar tutuşuruz güç sahibi olup toplumda ön plana çıkmaya. Hal böyleyken yaşamın bizlere beleşten verdiği biricik sevdamız olan aşiretçilikten vazgeçebilir miyiz hiç?

Kalın sefa ile...

YORUM EKLE
YORUMLAR
Yerin dibine batsın bu despot anlayış
Yerin dibine batsın bu despot anlayış - 2 yıl Önce

Yerin dibine batsın bu despot anlayış

Vatandaş
Vatandaş - 2 yıl Önce

Alkışlıyorum seni kardeşim.

Mustafa Çakan
Mustafa Çakan - 2 yıl Önce

Çok yerinde bir analiz. Kalemine, yüreğine sağlık Barış bey kardeşim.

Adem
Adem - 2 yıl Önce

Sayın yazar Ağrı neden bu kadar geri kalmış kaleme alırsanız sevinirim etkenler ne

Barış ÜLKER
Barış ÜLKER @Adem - 2 yıl Önce

Haftasonu yayınlanacak yazıda bu konu üzerinde durulacaktır. Hassasiyetiniz teşekkür ediyorum.

Asi
Asi - 2 yıl Önce

Malesef Aşirecilik Eşittir yobazlık

Serdar sürer
Serdar sürer - 2 yıl Önce

Ağrılı biri ben aşiretim deyim karımı tehditle benden bosatti bumu sizin aşiretiniz 3 çocuğum var yetim kaldılar

SIRADAKİ HABER