Yetim Gezegenler (Hiçbir Şeyci Olan Haysiyetli Vatandaşlar)

Uzayda "Yetim Gezegen" denen bir gök cismi çeşidi vardır. Bunlar hiçbir yıldızın yörüngesine girmeden uzayda kafasına göre takılırlar. Yani kimseye eyvallahları yoktur. Öyle bir yıldız bana az biraz ışık versin de ben de onun etrafında pervane olayım gibisinden bir dertleri yoktur bu arkadaşların. Kimileri bunlara serbest gezegen gibi isimler de takmıştır. Ama yetim gezegen demek daha anlamlı gelmiştir bana. Çünkü kimi insanlar da tıpkı bu gezegenler gibidir. Şöyle ki;

Aramızdaki bazı değerli insanlar şunu çok iyi bilir: Eğer herhangi bir zümreye bağlı değilsen yani hiçbir şeyciysen eğer, birilerine eyvallahın falan olmuyor. Öyle kimseye verecek hesabın da olmuyor, kimseden bir beklentin de. Hele ki bir yerlere kapak atıp belki önüme birkaç lokma atarlar diye bir derdin ki hiç olmuyor. Mesela, biri kalkıp da sana, "Yahu sen şucuydun, bucuydun!" diyerek rezil rüsva da edemiyor seni. Varsa bir hesabın, bir tek vicdanına veriyorsun o hesabını. Ama yüreğinin derinliklerinde tutkun olduğun, kimseye çiğnetmediğin bir düşünce dünyan oluyor ki sevdan gibi yanıp tutuşturur seni. Başkalarının yanlışlarını sırf o grubun üyesisin diye görmezlikten gelme gibi bir derde sahip olmuyorsun. Özellikle kimseyi aklama yahut kimseyi mesnetsizce suçlama gibi rezilliklerle de kirletmiyorsun haysiyetini. En güzeli de hür bir insan olarak her kim yanlışa bulaşmışsa gerektiğinde alayına saydırabiliyorsun. İşte bu hiçbir şeyci olmayı yetim gezegenlere benzetiyorum. Yok işte dünya gibi güneş nereye gidecekse ben de oraya giderim demek yok. Ya da güneş lütfedip ışığını verirse hayatta kalırım demek de yok. Kimsenin ışığına ya da lokmasına boyun bükmüyorsun. Fakat hiçbir şeyciysen eğer, tıpkı bu yetim gezegenler gibi başına bir iş gelirse sahip çıkan da olmuyor hani. Örneğin bir meteor çarpıp yaralasa da tek başına ayağa kalkman gerekir. Veya bir karadelik lime lime ederek yutsa seni kim vurduya gidersin. Soran da olmaz seni. Hatta "Oh ne iyi oldu da kurtulduk!" diyenler hayli fazla olur. Yetimlik işte naparsın, gökte de yerde de yetimlik zor zanaattır sevgili dostlar.

Ha unutmadan, bir de her şeyciler var tabi! Bu her şeyciler ışık nerdeyse ya da lokma nereden atıldıysa onun yörüngesine girenlerdir. Misal, dünya gibi bir gezegen güneş yörüngesinden çıkıp başka bir yıldızın yörüngesine girse, yeni yörüngeye girene kadar paramparça olurken, bu her şeycilere hiçbir şey olmuyor. Utanmadan ve sıkılmadan ve dâhi taşıdığı isimden hayâ etmeden orada da dönüp duruyorlar. Sonra oradan da başka yere diye savruluyor hayatları. Kısaca menfaatini veren herkes onların sahibi olabiliyor. Böylesi insanlar ne de çok var, öyle değil mi? Eh ondansa yetim gezegen gibi olmak daha iyidir!

Kalın sefa ile...